
Biografie
Vitaliteit zit al van nature in klei.
Het is kneedbaar, je kunt er iets afhalen, je kunt eraan toevoegen.
Je hoeft klei maar in je handen te nemen en je voelt de vorm-mogelijkheden bijna krioelen. Je kunt je er direct in uiten, net als in geschreven of gesproken taal. Alles wat in je opkomt kun je direct vorm geven. Dat is de reden waarom Jackie Bouw zich al in haar vroegste jeugd voelt aangetrokken tot klei. Als daar ook nog dat andere fascinerende element 'vuur' bijkomt, is ze definitief gewonnen voor keramiek.
Gedurende een groot aantal jaren volgt ze diverse opleidingen en uiteenlopende workshops. Zo weet zij haar kennis, techniek en vormbeheersing op een hoog niveau te brengen. Tussendoor maakt ze een uitstapje naar een andere vormdiscipline, beeldhouwen, waardoor ze in aanraking komt met hout, steen en staal. Ook die fascineren haar, maar al gauw ervaart ze de beperkingen die die materialen haar opleggen. Zo is een misslag in een stuk graniet onherstelbaar en het idee niet te verwezenlijken, want genoegen nemen met een geamputeerde vorm is voor een perfectioniste als Jackie Bouw onaanvaardbaar. Klei biedt haar wel alle mogelijkheden om een idee volledig en tot in de kleinste details uit te werken. Juist daardoor ontstaat de wisselwerking tussen kunstenaar en materiaal: de keramiek versterkt en sublimeert haar denkbeelden. En de inspiratie die daarvan uitgaat vormt haar als mens.

Klei..
is haar ultieme uitdrukkings- en vormingsmiddel. Aanvankelijk maakt Jackie Bouw kleine objecten die verwijzen naar traditionele potvormen, met de cylinder als basisvorm. Later legt zij zich toe op het vervaardigen van grote, zuilvormige beelden. Als ze gaat lesgeven duikt ze nog dieper in de materie en de historie van keramiek. Ze is een van de eerste keramisten in Nederland die de raku-werkwijze beoefenen.

Deze oeroude Japanse vorm- en stook-techniek stelt haar in de gelegenheid nog directer met vuur te spelen, nog sterker de intimiteit te voelen van de dans der vlammen. Gedurende de eerste tien jaar van haar artistieke loopbaan ligt bij Jackie Bouw de nadruk op de techniek en op de essentie en de mogelijkheden van het materiaal. Haar kleuren zijn helder en ingetogen. Haar vormen lijken in zichzelf gekeerd, naar zichzelf te verwijzen.Zo absorbeert het werk de aandacht van de kijker. Met het toenemen van haar technische vaardigheden en vormbeheersing wordt haar werk meer centrifugaal, meer een persoonlijke expressie. Ter verhoging van de zeggingskracht van de vorm gebruikt ze primaire kleuren, die een vrolijke helderheid en een levendig optimisme uitstralen. Daarmee is haar nieuwe handschrift een feit. Composities met primaire kleuren past ze voor het eerst toe in het werk dat ze in opdracht maakt voor een schoolplein in het havenkwartier in Amsterdam. De grauwheid van het plein en de haven in de buurt inspireren haar tot het ontwerpen van grote, felgekleurde keramische muurbloemen en tot speelobjecten in de vorm van bolders.
Er gaat een grote aantrekkings-kracht vanuit; kinderen klimmen erop en raken de sculpturen voortdurend aan. Daar is het de kunstenaar om te doen; niet alleen het oog strelen en de fantasie prikkelen, ook de tastzin dient geroerd te worden.
Keerpunt..
De zomer van '85 brengt een keerpunt in het artistieke leven van Jackie Bouw. Tijdens een vakantie in Bretagne, waar ze na een ernstige ziekte op krachten wil komen, loopt ze op een dag in haar eentje het wad op. Het soppen door de zuigende klei in die natte oase van rust doet haar goed. Plotseling stuit ze op een rij houten palen die het land moeten beschermen tegen de vernietigende stroming van het water. De schijnbaar onbeduidende confrontatie met deze lijfwachten van de natuur maakt door de bijna mystieke sfeer op die inmense klelvlakte en door haar eigen lichamelijke wederopstanding, diepe indruk. Het betekent voor haar de herkenning van het leven, het hervinden van haar eigen vitaliteit.De essentie van deze gebeurtenis abstraheert Jackie Bouw in haar "Windbreaks", die geent zijn op de houten palen. Daarmee gaat ze voor het eerst de uitdaging aan met extreem grote formaten,kleine bouwwerken eigenlijk. (what' s in a name?).De gestalten van haar Windbreaks lijken door de natuur gevormd; ze dragen de sporen van weer en wind en de tijd. Het rustige lijnenspel op de objecten geeft verstilde landschappen weer. In plaats dat de Windbreaks in het landschap staan, staat het landschap op de Windbreaks. Dit verrassende spel met de werkelijkheid wordt nog eens versterkt door het heldere, vrolijke kleurgebruik. Voor de opbouw van de Windbreaks gebruikt zij apart materiaal en een speciale techniek. Om de sculptuur te beschermen tegen weersinvloeden en om de krimp- en trekspanning van de grote stukken onder controle te houden, laat ze een speciaal kleimengsel samenstellen. De klei wordt in 2 cm dikke plakken tegen een binnenvorm van polystyreen gedrukt. Na de opbouw worden de lijnen en tekeningen in de klei gekerfd, en de sculptuur in segmenten gesneden. Na het biscuitbakken worden de witte of zwarte basisglazuren aangebracht, waarna de segmenten weer de oven in gaan. Dan volgen de glazuren voor de primaire kleuren, die een andere stooktemperatuur vereisen. Na de derde bak worden de segmenten op de plaats van bestemming op elkaar gelijmd tot Windbreak, klaar voor de feestelijke onthulling. Gaandeweg evolueert Jackie Bouw de vorm en het idee van de Windbreaks.

Inspiratie
Geinspireerd door haar reizen in o.a. Afrika, Amerika en Indonesie en door de ontmoetingen met andere culturen ontwikkelt Jackie Bouw een nieuwe beeldtaal. De overvloed aan reiservaringen dwingen haar tot meer vertellen en uitbeelden.Zo ontstaan, mede onder invloed van haar ontmoeting met de Pueblo Indianen in Amerika, de "Totems".In deze sculpturen componeert ze haar herinneringen, observaties en reisimpressies. Vitaliteit is het thema. De tekeningen getuigen van bloei, beweging, leven. Ze zijn weliswaar intuitief en bevolkt met een persoonlijke symboliek, maar altijd toegankelijk, leesbaar. Van links naar rechts, of van boven naar beneden, of van de ene zijde van de sculptuur naar de andere zijde, waarbij de hoeken soms voor een verrassende wending in het verhaal zorgen. In de totems komen idee, inhoud en expressie in een vorm samen.Ook de totems die ze in opdracht vervaardigt hebben een mytisch karakter. De beelden zijn echter figuratiever en herkenbaarder. In het kleurrijke handschrift tekent ze haar interpretaties van de elementen die de opdrachtgever en de directe omgevIng aandragen. Op deze manier krijgen de totems niet alleen een decoratieve en verhalende functie, ze functioneren ook als plaatselijke herkenningstekens.Het handschrift van Jackie Bouw is ook herkenbaar in andere sculpturen die ze in opdracht vervaardigt.

Haar "kikkers" zijn daar een goed voorbeeld van. Ook die hebben die vrolijke, uitbundige uitstraling. Ook daarin zal de toeschouwer de uitnodiging zien het dikke, warmgladde glazuur aan te raken, te voelen. Ze wil zoveel mogelijk zintuigen bereiken: vormen en kleuren raken het oog en zetten de fantasie in beweging, en de glans van het materiaal prikkelt de tastzin. Zo wil Jackie Bouw haar vitaliteit aan anderen overdragen. Tot in lengte van dagen.